‘Het leek alsof een teletijdmachine me naar het einde van de 18de eeuw had gekatapulteerd’, herinnert veilingmeester en bibliofiel Henri Godts van het gelijknamige Brusselse veilinghuis zich. Op vraag van de familie was hij een kamer in een patriciërswoning in Bouillon binnengetreden waar alles bijna twee eeuwen intact was gebleven. Niet alleen de 182 boeken, maar ook de tafels, stoelen en zetels waren uit respect voor het geschreven woord en kennis onaangeroerd.

De foto van een man en vrouw die in badpak een kerk in de Zuid-Italiaanse stad Villammare betreden, zwengelt in Italië het debat over het gedrag van toeristen aan. Verschillende steden klagen over 'respectloze' toeristen die schaars gekleed kerken of kapellen betreden, in fonteinen gaan staan en vuilnis achterlaten. Het aantal toeristen dat Italië bezoekt stijgt elk jaar — toerisme is voor het land een belangrijke bron van inkomsten.

Wie vindt het nog bijzonder dat alle ruimtes in huis worden verwarmd? Onze grootouders waren nog afhankelijk van één kachel in hun woonkamer. De rest van het huis bleef koud. Alleen de allerrijksten konden zich voor 1945 de luxe van centrale verwarming veroorloven. De ontdekking van een (prachtige) tachtig jaar oude centrale thermostaat is dan ook zeer bijzonder. Het is het enige bekende behouden exemplaar in Leiden.

Tijdens hun afstuderen in 2013 vonden Ronald Veenstra en Maarten Koppen bij een kaartenstudie van het Nationaal Landschap Winterswijk in het Buskersbos een vreemd ogend wielpatroon op de AHN2 (hoogtekaart). Het ‘Wiel van Buskers’ was een mooie bijvangst van hun afstudeerproject, maar ze hebben de precieze oorsprong en betekenis van het patroon niet kunnen achterhalen. Wie helpt?

Vlaanderen nam eind 2016 afscheid van Marc Sleen. Wereldberoemd van Oostende tot Maaseik, onbekend aan de andere zijde van de taal- en landsgrens, met uitzondering van een handvol stripkenners. Dat kon ook moeilijk anders: Nero, zijn bekendste reeks, is helemaal uit Vlaamse klei opgetrokken. Er is dus geen betere gids te vinden voor het naoorlogse Vlaanderen dan de avonturen van de populaire antiheld Nero en zijn doldwaze kliek.

Op dezelfde manier waarop we schadelijke stoffen uit het lichaam moeten verwijderen, zodat het lichaam niet afsterft, zo zit het ook met de gemeenschap van burgers: alles wat schadelijk is, moet eruit verwijderd worden.’ Zo rechtvaardigde Joann Maksimovitsj, bisschop van Tobolsk, begin van de 18de eeuw het systeem van verbanning. Siberië werd de vergaarbak voor alle ongerechtigheden van het Russische rijk. Niet vreemd dat dit immense gebied zich ontwikkelde tot het ‘laboratorium van de revolutie’.

‘Als je foto’s niet goed genoeg zijn, zit je er niet dicht genoeg op’, luidde het devies van oorlogsfotograaf Robert Capa. Hetzelfde valt te zeggen van de oorlogsreporter John Reed. Op de eerste rij maakte hij de bolsjewistische staatsgreep in 1917 mee wat resulteerde in een haastig geschreven, eerder rommelig boek: Tien dagen die de wereld deden wankelen. Het wordt paradoxaal tot de grote teksten van de Amerikaanse journalistiek gerekend.